sobota, 6 kwietnia 2013

Odmiana chomików

Chomik syryjski
Przykładowe odmiany kolorystyczne oraz futra u chomika syryjskiego:
• chomik syryjski ubarwiony dziko (góra złotobrązowa, dół biały) jest bardzo witalny, jest również odporniejszy na choroby od pozostałych ras; samce są bardzo agresywne w stosunku do innych chomików
• chomik syryjski srokaty (barwy – dzika, beżowa, szara, czarna i brązowa i wiele innych, mogą posiadać różne kolory oczu) jest bardzo lękliwy i trudny do oswojenia; ponadto odznacza się dużą nerwowością, co powoduje, że bardzo trudne jest utrzymanie razem parki; jest nieco większy od pozostałych ras
• chomik syryjski satynowy (posiada sierść podobną do pluszu, jest ona jedwabiście błyszcząca, chomiki satynowe mogą posiadać sierść zarówno krótką jak i długą) jest raczej pokojowo nastawiony do osobników innych ras, natomiast wrogo do osobników tej samej rasy, szybko można zdobyć jego zaufanie
• chomik syryjski panda (w rzeczywistości panda jest również chomikiem srokatym ale nieco mniejszym, ma ubarwienie brązowe/czarne z białym, głowę ma brązową lub czarną, pręga grzbietowa ciągnie się przez całe plecy, reszta powinna być biała; najczęściej jednak pandą nazywamy również chomiki, które mają więcej kolorowych plam na futrze
• chomik syryjski angora (długa jedwabista sierść, różnorodne ubarwienie, futro jest bardzo miękkie i może osiągać długość nawet do 8 cm); futro samców jest zazwyczaj dłuższe niż u samiczek; samiczki często mają dłuższe futro tylko w tylnej części ciała, co tworzy tak jakby „spódniczkę”); przyjęło się, iż jest on bardzo łagodny również w stosunku do innych chomików, oraz że jest przyjaźniejszy i wierniejszy od innych ras, aczkolwiek nie jest to informacja potwierdzona faktycznym zachowaniem gryzoni; wymaga pielęgnacji grzebieniem z dużymi zębami, ponieważ futro się filcuje i mechaci. 


Chomik dżungarski
Typowe ubarwienia chomików dżungarskich:
Barwy podstawowe
• agouti (naturalna) – szarobrązowa na grzbiecie, brzuch jasnoszary lub biały; na bokach widoczne są charakterystyczne trzy łuki (linia pomiędzy jasnym i ciemnym futrem); pręga grzbietowa jest czarna
•saphir (szafirowy) – bardzo podobna do naturalnej, futro ma odcień szary wpadający w niebieski, a pręga grzbietowa jest ciemnoszara, również posiadająca niebieski odcień
• carmel – camel – caramel (wielbłądzi, karmelowy) – odcień zależy od barwy rodziców; młode są mocno karmelowe, ale z wiekiem stają się jaśniejsze; widoczna ciemniejsza pręga
• mandarin (pomarańczowy) – pomarańczowy na grzbiecie, ale z wiekiem brązowieje; widoczna ciemniejsza pręga
Wzory
• pearl (perłowy) – wzór ten pokrywa końcówkę włosa powodując białe lub prawie białe futerko (najczęściej przy agouti); odmiany carmel-pearl, mandarin-pearl z wiekiem bieleją
• merle (łaciaty) – powoduje jaśniejszy „kołnierzyk” za uszami
• umbrous (przyciemniany) – powoduje przyciemnienie barwy podstawowej
• imperial – powoduje biały brzuszek 


Chomik Roborowskiego
Jest to najmniejszy gatunek z chomików karłowatych. Są one nie tylko najmniejsze ale również najbardziej ruchliwe, najzwinniejsze i najszybsze. Są obecnie często trzymane jako zwierzęta domowe. Chomik ten ma zaledwie 6-9 cm długości (na zachodzie są one większe, na wschodzie mniejsze). Waży przeciętnie od 10 do 26 gramów (samce przeciętnie 26, samiczki 24,5 g). Maksymalnie osiąga więc wagę dwutygodniowego chomika syryjskiego. Ma krótką, szeroką głowę z dużymi okrągłymi oczami. Czaszka ma około 23 mm długości. Posiada lekko owłosiony, bardzo krótki, prawie niewidoczny ogonek. Ma on długość przeciętnie od 5 do 10 mm. Pionowo stojące uszy są nieproporcjonalnie duże w porównaniu do całego ciała, osiągają one od 10 do 14 mm. Są one jasne i posiadają ciemne obwódki. Górna zewnętrzna część uszu jest zabarwiona na kolor brązowy lub czarny, a dolna zewnętrzna i wewnętrzna jest biała. Podbicia stóp ma owłosione 







Chomik Europejski
Osiąga on wielkość od 20 do 34 cm. Jego bezwłosy ogon jest również dosyć długi (4-6 cm). Samce osiągają wielkość świnki morskiej, samice są nieco mniejsze. Chomik europejski waży od 200 do 670 gramów. Ubarwienie jest różnorodne, najczęściej spotykaną formą jest futro żółto-brązowe na grzbiecie i ciemne, lub prawie czarne na brzuchu. Koniec nosa i łapy są białe, natomiast za uszami i po bokach posiada żółte plamki. Okolice pyska oraz oczu mają zabarwienie czerwonobrązowe. W naturze występuje również odmiana jednolicie czarna, będąca wynikiem mutacji, tzw. forma melanistyczna, a także odmiana bardzo jasna.  

Chomik Campbella
chomik Campbella zaliczany jest do chomików karłowatych. Mierzy on bowiem zaledwie od 8 do 10 cm (samce są większe niż samiczki), ważąc tym samym 23g. Jego jedwabiste, miękkie i krótkie futerko jest koloru płowożółtego od spodu, grzbiet zaś wraz z główką pokryty jest jasnoszaro brązowawym futrem. Przedstawiciele tego gatunku posiadają charakterystyczny czarny pas, biegnący od uszu, aż do ogonka oraz dość wyraźną granicę dzielącą górną i dolną część futerka – stworzoną poprzez linię wyraźnych, żółtych, bądź też beżowych fragmentów. Występujący na grzbiecie pas jest częstym powodem mylenia go przez osoby niedoświadczone z chomikiem Dżungarskim. Jednak zarówno wielkość, jak i zwężający się od połowy grzbietu pas oraz brak bocznych plamek dyskwalifikują go od tego błędnego porównania. Trzymane w niewoli chomiki Campbella nie zmieniają koloru futra w przeciwieństwie do występujących na stepach Chuisaya krewniaków, którzy to przystosowując się do panujących tam warunków mają odcień ciemnosiwy, ze znacznie krótszym pasem grzbietowym. Phodopus Campbelli żyją przeciętnie od 1,5 do 3 lat. 


Chomik turecki
Jest wielkości średniej.Jest on niewiele większy od chomika syryjskiego bo osiąga od 15 do 18 cm długości. Jego ogon jest niewielki, ma długość przeciętnie 1-2 cm, a dorosły osobnik waży do 230 gramów.Najczęściej spotykane okazy mają ubarwienie jasnobrązowe na grzbiecie.  


 
 

 Chomik chiński
Ten chomik osiąga 9 do 11 cm długości.Jest lżejszy od dżungarskiego o 30-40g.
Ich tułów jest dłuższy i bardziej wysmukły. Żyją dłużej od innych chomików, bo przeciętny wiek wynosi 4 lata. 






Chomik rumuński
Jest to chomik średni, osiągający rozmiary od 130 do 160 mm. Jego ogon jest bardzo krótki i prawie niewidoczny, ma przeciętną długość 13-20 mm. Górna część ciała jest szara z małymi, słabo zaznaczonymi czarniawymi wzorkami, lub paskiem pomiędzy uszami i na grzbiecie. Brzuch jest białawy, z wyjątkiem czarnych pasów na szyi i klatce piersiowej, którego obecności pozwala zaliczać go do bliskich krewnych rodzaju Mesocricetus. Na karku, ramionach oraz na bokach ciała pojawiają się czarne i żółte plamki.  


 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz